Kuchnia galicyjska jest dość powszechnie znana w świecie, dzięki restauracjom i gospodom prowadzonym przez rosianych po bezdrożach emigracji, zwłaszcza w Ameryce i Europie Galicyjczykom. Jest to kuchnia płynąca dwoma nurtami: marynarskim i wiejskim, z tej prostej przyczyny, że Atlantyk jest dla Galicyjczyków nieprzebranym Ľródłem ryb i owoców morza, a także dlatego, że klimat jest w Galicji łagodny, nie bardzo zimny, ale i nie przesadnie gorący. Jest prawdą, że bogactwa naturalne tej północnej ziemi są obfite.

Na początku trzeba zaznaczyć, że o Galicji mawia się, iż dobrze się tam jada. Dobrze i tanio. To ciekawe, bo kuchnia Galicji to kuchnia bardzo prosta, a o jej atrakcyjności stanowi nie wyszukana technika kulinarna lecz doskonałość produktów, które przetwarza.

Gastronomia galicyjska w dużej mierze polega na rybach i owocach morza. Spacerując wąskimi uliczkami galicyjskich miasteczek na każdym kroku spotykamy i (restauracje serwujące ryby i owoce morza) lub (bary gdzie podaje się specjał galicyjski ośmiornicę). Tam możemy spróbować najlepszych owoców morza w całej Hiszpanii. Galicja eksportuje je od wieków. A Coruńa, Vigo, czy O Grove to rajska kraina dla miłośników (), wielu gatunków (), () czy (), które dają się tu zdegustować, najzwyczajniej gotowane i za przyzwoitą cenę. Jedną z atrakcji morskiej uczty zwanej jest rytuał celebrowany w wielu barach i restauracjach, polegający na tym, że klient może sobie wybrać okaz morskiego przysmaku, pływający w wielkim akwarium umiejscowionym często za szybą wystawową lokalu. Wśród owoców morza na szczególną uwagę zasługuje (), zapieczony w piecu i serwowany we własnej muszli (tej samej, którą wieszają na szyi pielgrzymi zdążający szlakiem do Santiago) z dodatkiem drobno posiekanej cebulki, zielonej pietruszki i bułki tartej.
Wśród ryb różnorodność jest oszałamiająca. Na czoło wysuwają się (), (), () obok najlepszych na świecie (), (), czy całej gamy morskiej drobnicy () wykorzystywanej na wiele sposobów. Bowiem właśnie w galicyjskiej tradycji kulinarnej hołdującej prostocie, istnieje bogaty zbiór przepisów przetwarzających wszystko co zdoła się wydrzeć morzu, czy to w piecu, na grilu, czy w garnku.
Najpopularniejszym daniem galicyjskim jest (), gotowana po uprzednim stłuczeniu zapewniającym jej miękkość, na wolnym powietrzu na targu, odpuście czy pielgrzymce () w miedzianym kotle, pokrojona na kawałki i doprawiona oliwą, słodką papryką i solą. Przyrządzoną w taki sposób i serwowaną na specjalnym drewnianym talerzu znaleĽć można w lokalach gastronomicznych całej Galicji. Często urządza się tzw. , gdzie jedynym daniem jest właśnie ośmiornica, a towarzyszą jej często ziemniaki (), kolejny z najpopularniejszych galicyjskich przysmaków.
Symbolem galicyjskości jest także , nadziewana rozmaitymi farszami z ryb, mięsa, owoców morza, jarzyn czy ośmiornicy. Farsz wkłada się pomiędzy dwa płaty tłustego (od oliwy z oliwek) ciasta drożdżowego, przyprawionego solą i szafranem, które następnie piecze się w piecu.
W głębi lądu króluje niepodzielnie wieprzowina. Miłość Galicyjczyków do tego zwierzęcia dobrze obrazuje znane powiedzenie: "ze świni lubię wszystko, nawet to jak się porusza". Galicyjczycy nie tylko czują wielkie przywiązanie do świń, lecz osadzili je w centrum swego kulinarnego horyzontu. Najbardziej znanym daniem z mięsa wieprzowego jest czyli udziec wieprzowy z liśćmi brukwi. Liście brukwi spożywa się w Galicji jako i , różnica między nimi polega na czasie, w jakim wyrosły i są zbierane, to pierwsze młode liście brukwi, zwanej , to kolejny etap ich rozwoju, tuż przed jej kwitnieniem. to potrawa gotowana, serwowana z kiełbasą (), gotowanymi ziemniakami . Danie trudno pomylić z innym, wyróżnia je bowiem lekko gorzkawy, charakterystyczny smak brukwiowych liści. Gospodarzem karnawałowych przyjęć jest oczywiście solona wieprzowina. Wieprza w Galicji zjada się co do ostatniego kawałka, każdą część. Z innych mięs ceniona jest cielęcina, znacznie bardziej niż wołowina, a to za sprawą starej tradycji wczesnego uboju byków, wypasanych na górzystych i wilgotnych łąkach galicyjskich.
Wśród najpopularniejszych deserów, które w Galicji spożywa się zawsze, w przekonaniu, że cukier zamyka żołądek po obfitym posiłku, znajdziemy bardzo cienkie naleśniki , migdałową tartę z Santiago, czyli rodzaj gęstego, pokrojenego w kostkę i usmażonego budyniu, smażone ciasteczka anyżkowe zależnie od kształtu zwane lub . Deserowi towarzyszy albo zastępuje go kawa zaparzana w czajniku i wzmocniona kilkoma kroplami mocnej wódki z winogron.

Najwspanialsze wina galicyjskie to wina białe. Najbardziej popularne to tradycyjnie młode wino, lekko kwaśne, które pije sie z białej porcelanowej czarki zwanej cunca, jako uzupełnienie najprościej przygotowywanych owoców morza. Obok niego mamy doskonałe wino leżakowane , chodowane na szczepach przywiezionych znad Renu i Mozeli. Stolicą tego ostatniego wina jest Cambados i O Rosal.

Na zakończenie warto wspomnieć najbardziej spektakularny galicyjski trunek , grzaną wódkę z winogron, przygotowywaną w magiczny, wymagający udziału biesiadników sposób. Najważniejszym składnikiem jest słynny galicyjski alkohol z winogron, koniecznie 60-70 %. Rytuał polega na paleniu w specjalnej glinianej misie owej wraz z skarmelizowanym cukrem i owocami. W ostatniej fazie, kiedy ogień przygasa biesiadnicy wrzucają do ziarnka kawy, wypowiadając w myśli życzenie, a gospodarz wypowiada zaklęcie, odpędzając złe duchy i czarownice, i przywołując duchy wszystkich bliskich nieobecnych. Kiedy ogień w misie gaśnie podaje się trunek w małych glinianych kubeczkach, wraz z owocami, jabłkami, cytrynami, pomarańczami, krzepiąc się nim w długie, wilogotne i zimne galicyjskie wieczory.

http://www.gastronomiagalega.com
http://www.vieiros.com/pacofeixo
http://www.karlosnet.com/galiciacity
http://www.geocities.com/Paris/6221/receitas.htm
http://www.gpx.es/vino
http://www.vitigal.org